Çocuk Sporunun Özellikleri
Ağaç yaş iken eğilir atasözünün ışığında, aşağıdaki makaleyi okumanızı öneriyoruz.
Spor bilimlerinin değişik alanlarında yapılan araştırmalar, yüksek performans için çocuk yaşlarda spora başlama gerekliliğini ortaya koymustur. Ancak, çocukluk dönemindeki sporun sadece bu yönüyle ele alınması ve değerlendirilmesinin ve geleceğin şampiyon sporcuları için küçük yaşlarda yapılan aşırı yüklenmelerin zararları yine bilimsel araştırmalarla saptanmaya başlanmıştır. Psikolojik ve toplumsal açıdan, çocukluk dönemindeki sporun, çocuğun bedensel özelliklerini ve ruhsal yapısını göz önünde bulundurarak, fiziksel kapasitesinin gelismesine yardımcı olacak, kendine güveni sağlayacak, cesaretini artıracak, kurallara uymayı ve başkalarının haklarına saygı göstermeyi ögretecek oyun formunda çalışmalardan oluşması gerekir.
Çocuk antrenmanı, geniş kapsamlı hareketlilik imkânlarının sağlanması, fiziki alanda geniş bir temelin atılmasını amaçlar. Spor, neşe ve mutluluk yaratmalı ve aynı zamanda oyundaki verimliliği sağlamalıdır. Önemli olan, grup ya da takımdaki oyuna yönelik davranışların ve işbirligi içindeki uyumun sağlanmasıdır. Çocuk antrenmanında, çocukların kişiliklerinin geliştirilmesi ön planda tutulmalıdır.
Aile ve antrenör olarak çocukların sportif faaliyetlerinde şu ilkeleri göz önünde bulundurmalıyız:
1. Çocuklar oynayarak ve eğlenerek öğrenirler.
2. Kazanmak ve kaybetmek ölçüt degildir.
3. Duygu gelişimi her yönüyle önemlidir.
4. Çocuğun sağlık durumu yakından takip edilmelidir.
5. Oyun ve antrenman sırasında güvenlik kurallarına dikkat edilmelidir.
6. Ailelerle işbirligi programı uygulanmalıdır.
7. İyi oyuncuya değil her oyuncuya eşit davranılmalıdır.
8. Baskı altında olmayan özgür bir ortam yaratılmalıdır.
9. Sportif çalışmalarda, çocukların yaratıcılıkları göz önüne alınarak,
hareketlerde onların buluşlarına yer verilmeli ve bu konuda yönlendirilmelidir.
10. Gelişim çağındaki çocuklara eklem ve kasları aşırı zorlayan hareketler ile
statik kas çalısmalarını gerektiren uygulamalardan kaçınılmalıdır.
Kaynaklar :
1- Atalı L., Sertbas K., (2002), Sportif Ugras, Sesim Ofset Matbaacılık, Kocaeli,
S.,35,36
2- Özdilek Ç., Göral M. (2000), Özel Ögretim Yöntemleri, Alp Ofset, Kütahya,
S.,89
3- Öztürk F. (1998), Toplumsal Boyutlarıyla Spor, Bagırgan Yayınevi, Ankara,
S., 9, 21 ,48, 51–53, 61–63
4- Bisanz G. Çev. Özmen Ö. (1991), Futbol Ögretim Planı, T.F.F. Egitim
Yayınları 6 S., 11
Kaynak: www.yuzmeplus.com
www.yuzme.com.tr